Имрӯз яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати давлатҳо мубориза
бар зидди экстремизм ва терроризм мебошад. Мутаассифона, дар
тасаввури баъзе шахсиятҳо ақидаҳои нодурусти динӣ ҷой дорад. Бояд
қайд кард,ки коршиносон терроризмро ба се намуд ҷудо намуданд:
якум сиёсӣ, дуюм миллӣ ва сеюм динӣ. Мудҳиштарин ва
фоҷиабортарин намуди онро терроризми динӣ ташкил медиҳад. Ин
амалиёти марговарест, ки дар зери ниқоби дин пинҳон шуда, зери
ливои он мубориза мебарад. Чунончи пас аз фаъолияти бисёрсолаи
худ собиқ Ҳизби наҳзати ислом (ҲНИ) мақсадҳои нопоки худро ошкор
намуд, ки ба одамон бедор кардани ҳисси бадбинӣ, кинаву адоват
нисбати ҳукумати қонунии Тоҷикистон буд. Ин ҳизб як ҳизби
террористӣ буда, бисёр фарзандони бо нангу номуси миллатро бо ин
роҳ аз байн бурданд. Аслан ин ҳизб барои дини мубини Ислом бегона
аст.
Алҳол ин ҳизб бо номи ТТЭ ҲНИ дар кишварҳои Аврупо қарор
дорад ва роҳбару ҳаммаслаконаш тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ
баромадҳои ифротиро пеша намудааст. Мақсади асосии ин ҳизб чун
солҳои қаблӣ дини исломро боз истифода бурда, фақат корашон
иғвогарӣ, нотинҷӣ дар кишвар, тафриқаандозӣ байни мардум
мебошад.
Инҷо суоле ба миён меояд, ки чаро террористон даст ба чунин
амали паст даст мезананд? Мувофиқи ақидаи асосии коршиносон
сабаби асосии ин надоштани маърифати ҳуқуқиву динӣ ва бехабар
будан аз арзишҳои миллии худ аст, ки чунин шахсон зуд фирефтаи
дасти дасисабозон гардида, дар баробари худро бадному гумном
намудан, дигаронро ба қатл мерасонанд. Онҳо гумроҳшудагон ва
зархаридоне мебошанд, ки ҳатто ба занону кудакон раҳме надоранд.
Бояд қайд намуд, ки дар натиҷаи амалиёти террористӣ аксаран
мардуми осоиштаи бегуноҳ қурбон мешаванд. Исботи ин гуфтаҳо бо
шоҳидону далелҳои раднашаванда дар филмҳои мустанади «Бозгашт
аз ҷаҳаннам» ва «Хиёнат» амалҳои номатлуби ТТЭ ҲНИ аёну тасдиқи
худро ёфтааст.
Умуман дар ин шакли терроризм тарафи «ҷабрдида» пайравони
як дин ва тарафи муқобил пайравони динӣ дигар мебошанд, ки
аксаран ин амалҳои нангин зери мафҳуми «ҷиҳод» ба анҷом мерасад.
Имрӯз тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ амалу ҳаракатҳои ғайри инсониву
террористии ДИИШ, Ал-Қоида ва амсоли ин гуруҳҳоро сахт маҳкум
мекунанд.Хулоса терроризм ин фоҷеаи башарият аст!
Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни
баромадҳояшон чандин маротиба аз минбарҳои баланд амалиётҳои
ҷангиёни гурӯҳҳои зикршударо сахт маҳкум намуда, ҳушдор доданд, ки
дар ин амалиётҳои террористии гуруҳҳои экстремистӣ аз кишвари мо —
Тоҷикистон низ чандин ҷавонони ноогоҳу раҳгумзада иштирок намуда
истодаанд. Дар робита ба ин Роҳбари давлат ба тамоми мақомотҳои
қудратии кишвар, мақомотҳои маҳаллӣ, иттиҳодияҳои ҷамъиятӣ ва
мардуми мамлакат супориш доданд, ки зиракии сиёсиро аз даст
надода, тамоми кушишу ғайрати худро ба он равона созанд, ки
ҷавонони мо ба чунин гуруҳҳои ифротгаро шомил нагарданд.
Имрӯз мо мардуми Тоҷикистонро зарур аст, ки баҳри ҳифзу
музаффариятҳои истиқлолият, дастоварду комёбиҳои кишвар, ки маҳз
бо кушишу талошҳои Сарвари давлат ба амал омадааст, қарзи
шаҳрвандии худро иҷро намоем. Баробари ин қайд кардан зарур аст,
ки ҷавонони мо дорои ҳисси баланди миллӣ ва эҳсоси гарми
ватандӯстиву ватанпарварӣ мебошанд ва баҳри амали намудани
дастуру супоришҳои Сарвари кишвар дар мубориза бо ҳама гуна
хавфу хатарҳое, ки зидди давлату миллатанд, омода мебошанд ва
манфиатҳои миллиро аз ҳар манфиати дигар боло
медонанд.Ҷавонони мо дар дигаргунсозиҳои ҷомеаи навин боз ҳам
фаъолона иштирок карда, дар муаррифии давлати миллӣ, ҳифзи
арзишҳои истиқлолият ва рушди Тоҷикистони азиз беш аз пеш саҳм
гузоранд.
Дар ин ҷода тамоми устодону олимон ва зиёиёни мамлакатро
лозим аст, ки баҳри таълиму тарбияи насли солиму наврас ва
ҷавонони худогоҳу хештаншинос ва ватандустӣ ҳақиқи тамоми донишу
маҳорат ва қобилияту таҷрибаи хешро истифода баранд ва баҳри
пешгирии пеши роҳи шомил шудани ҷавонони кишварро ба ин
гуруҳҳои ифротгаро гиранд.
Вақти он расидааст, ки падару модарон фарзандонро доимо зери
назорати қатъӣ гиранд, аз ҳаргуна ҳизбҳои сиёсӣ-динӣ, гуруҳҳои
иғвоангезу мазҳабҳои тафриқаангез эҳтиёт намоянд. Моҳияти динӣ
мубини Исломро дуруст дарк карда тавонистанро ба фарзандономӯзонанд. Ислом динӣ дустию рафоқат аст, на дини ҷангу ҷидолу
хунрезӣ!
